Περπάτημα και ουρικό οξύ: πόσο ασφαλής συνδυασμός είναι;

Συχνά, όσοι υποφέρουν από αυξημένο ουρικό οξύ αναρωτιούνται εάν πρέπει να διακόψουν τις αθλητικές δραστηριότητες, προκειμένου να αποφύγουν μια πρόσθετη επιβάρυνση των αρθρώσεων. Τι ισχύει όμως στην πραγματικότητα; Μήπως τελικά η στοιχειώδης άσκηση μπορεί να αποτρέψει μια κρίση ουρικής αρθρίτιδας;

Τι είναι το ουρικό οξύ;

Το ουρικό οξύ αποτελεί ένα παραπροϊόν του οργανισμού, το οποίο όταν είναι ανεβασμένο στο αίμα, ενδέχεται να επιφέρει συνέπειες για την υγεία, όπως την εμφάνιση ουρικής αρθρίτιδας. [1]

Συγκεκριμένα, προκύπτει από την πέψη τροφών που είναι πλούσιες σε πουρίνες. Οι πουρίνες (αδενίνη και γουανίνη), βρίσκονται σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής, αν αναλογιστεί κάποιος πως αποτελούν μέρη της διπλής έλικας του DNA. 

Οι πουρίνες, απαντώνται σε τρόφιμα όπως:

• τα ψάρια
• το κρέας (συκώτι, πουλερικά, χοιρινό)
• το γιαούρτι
• το αλκοόλ (μπύρα)

Πώς καταλαβαίνουμε το ουρικό οξύ; 

Τα επίπεδα του ουρικού οξέος στον οργανισμό μας μπορεί εύκολα να τα “μαρτυρήσει” μια αιματολογική εξέταση. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα σημάδια και συμπτώματα που μπορεί να υποψιάσουν κάποιον για τις αυξημένες τιμές του ουρικού οξέος.

Αρχικά, θα αναφέρουμε πως αν το ουρικό οξύ αυξηθεί ιδιαίτερα στο αίμα, τότε δημιουργείται μια κατάσταση που ονομάζεται υπερουριχαιμία. Αποτέλεσμα αυτού είναι ο σχηματισμός κρυστάλλων (ουρικού οξέος), οι οποίοι επικάθονται στις αρθρώσεις με αποτέλεσμα την πρόκληση ουρικής αρθρίτιδας, ή στα νεφρά με συνέπεια το σχηματισμό νεφρικών λίθων.

Τα σημάδια της ουρικής αρθρίτιδας εμφανίζονται ξαφνικά και συχνά αυτό συμβαίνει μέσα στη νύχτα. Αυτά περιλαμβάνουν:[1] [2]

• Αίσθηση “καψίματος” στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού: αποτελεί ένα σύμπτωμα που είναι ικανό να ξυπνήσει κάποιον κατά τη διάρκεια του νυχτερινού ύπνου.
• Αίσθημα κνησμού και μυρμήγκιασμα σε μια άρθρωση: εμφανίζεται περίπου 2 ώρες πριν την εκδήλωση του πόνου ή των άλλων συμπτωμάτων.
• Πόνος στις αρθρώσεις: εντοπίζεται στα γόνατα, στους αγκώνες, τους αστραγάλους, στα δάχτυλα, ακόμα και στη φτέρνα και είναι πιο έντονος μέσα στις πρώτες 4-12 ώρες από την έναρξη.
• Ερυθρότητα και οίδημα στην άρθρωση: λόγω της φλεγμονής, η προσβεβλημένη άρθρωση γίνεται κόκκινη, ζεστή και εμφανώς πρησμένη.
• Μειωμένη κινητικότητα στην άρθρωση: αποτελεί ένα σύμπτωμα μιας πιο προχωρημένης μορφής ουρικής αρθρίτιδας. Σε αυτό το σημείο, η πάθηση έχει προχωρήσει και οι αρθρώσεις έχουν επηρεαστεί σε μεγαλύτερο βαθμό.

Βοηθάει η άσκηση στο ουρικό οξύ;

Έρευνες δείχνουν πως η σωματική δραστηριότητα η οποία είναι φιλική προς τις αρθρώσεις (δεν ασκεί υπερβολική πίεση σε αυτές) και ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο τραυματισμού, είναι όχι μόνο θεμιτή αλλά και επιβεβλημένη για τον έλεγχο της ουρικής αρθρίτιδας.

Οι ειδικοί συστήνουν άθληση περίπου 150 λεπτά την εβδομάδα (δηλ. τουλάχιστον 2,5 ώρες στο σύνολο, ιδανικά μισή ώρα καθημερινά) και ενασχόληση με δραστηριότητες όπως: [3][4]

• περπάτημα
• κολύμπι
• ποδηλασία

Πώς σχετίζεται το περπάτημα με το ουρικό οξύ;

Νεότερες μελέτες αποδεικνύουν πως:

• Με το περπάτημα πετυχαίνουμε καλύτερο έλεγχο του σωματικού βάρους, κάτι που μειώνει την καταπόνηση των αρθρώσεων και βοηθάει τα άτομα με ουρική αρθρίτιδα.
• Το λίπος μεταφέρει περισσότερο ουρικό οξύ από τους μύες. Συνεπώς, επειδή η άθληση μειώνει το σωματικό λίπος, πέφτουν και τα επίπεδα ουρικού οξέος στο αίμα.
• Η στοιχειώδης άσκηση μειώνει την αντίσταση στην ινσουλίνη, η οποία είναι υπεύθυνη για εξάρσεις ουρικής αρθρίτιδας.
• Αποκαθιστά την κινητικότητα και την ευλυγισία των αρθρώσεων μετά από μια κρίση ουρικού οξέος.

Τι κάνουμε στην κρίση ουρικής αρθρίτιδας;

Εδώ, αξίζει να σημειώσουμε κάτι πολύ σημαντικό που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να παρερμηνευτεί με όσα αναφέρθηκαν παραπάνω:

Είναι προτιμότερο να μην αθλείστε κατά τη διάρκεια μιας κρίσης ουρικής αρθρίτιδας, αλλά αφού αυτή περάσει. Ειδικότερα, σε αυτή την οξεία φάση, η αυξημένη καταπόνηση/ κινητικότητα της άρθρωσης θα επιδείνωνε τον πόνο και τη φλεγμονή. 

Συνεπώς, σε μια κρίση ουρικής αρθρίτιδας συστήνεται: [5][6]

• Ξεκούραση
• Τοπική παγοθεραπεία: οι κρύες κομπρέσες στην άρθρωση απαλύνουν τον πόνο και μετριάζουν τη φλεγμονή.
• Ανύψωση των ποδιών: συνήθως σε ένα μαξιλάρι (εάν ο πόνος εντοπίζεται στις αρθρώσεις των κάτω άκρων).
• Ενυδάτωση: όταν είστε αφυδατωμένοι τα επίπεδα του ουρικού οξέος ενδέχεται να αυξηθούν ακόμη περισσότερο. 
• Προσπαθήστε να μη σκεπάζετε την πάσχουσα άρθρωση κατά τη διάρκεια της νύχτας.
• Εάν ο πόνος επιμένει, τότε ο θεράπων ιατρός σας μπορεί να σας χορηγήσει μια αναλγητική και αντιφλεγμονώδη αγωγή για πιο άμεση ανακούφιση.

Πώς να επιστρέψω στην άσκηση μετά από κρίση ουρικής αρθρίτιδας;

Μετά από μια κρίση ουρικής αρθρίτιδας είναι σημαντικό να επιστρέψετε στην καθημερινή σας άθληση, δίχως να επιβαρύνετε τις πάσχουσες αρθρώσεις. Συγκεκριμένα:[4]

• Αποφύγετε τις ασκήσεις υψηλής έντασης, καθώς ενδέχεται να πυροδοτήσουν ένα νέο επεισόδιο ουρικής αρθρίτιδας
• Εντάξτε στο πρόγραμμά σας ασκήσεις, όπως το κολύμπι ή το περπάτημα.
• Φορέστε άνετα παπούτσια. Όπως αναφέρθηκε, η πάθηση αυτή συχνά επηρεάζει το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού. Επιλέξτε παπούτσια που θα διευκολύνουν τη βάδιση και δεν θα επηρεάσουν την ευθυγράμμιση των ποδιών.
• Να πραγματοποιείτε συχνά διατάσεις της άρθρωσης, ειδικά μετά από κρίση ουρικής αρθρίτιδας.

Σε τι γιατρό να πάω για το ουρικό οξύ;

Σε κάθε περίπτωση, αν αισθανθείτε έναν οξύ και έντονο πόνο στην άρθρωσή σας ο οποίος δεν υποχωρεί, καλό είναι να επικοινωνήσετε με το γιατρό σας.

Το αυξημένο ουρικό οξύ ή μια κρίση ουρικής αρθρίτιδας μπορεί να διαπιστωθεί με μια τυπική εξέταση αίματος. O ρευματολόγος είναι ο ειδικός ιατρός για τη βέλτιστη διαχείριση και αντιμετώπιση της πάθησης. [7]

Συμπερασματικά

Η αύξηση του ουρικού οξέος είναι σχετικά εύκολο να αποτραπεί, ίσως ακόμα και να διορθωθεί. Στην περίπτωση όμως που εξελιχθεί σε μια ουρική αρθρίτιδα, τότε η αντιμετώπιση πρέπει να είναι άμεση και η συμμόρφωση του ασθενούς με τις σωστές καθημερινές συνήθειες, όπως περπάτημα και διατροφή μειωμένη σε πουρίνες επιβεβλημένη.

Στο Vita4you.gr θα βρείτε μεγάλη ποικιλία σε συμπληρώματα για ουρικό οξύ.